16 November 2012

Mulai Maning


#Roming

Temenan...
Janjane nyong isin ngasi dikomplen Mentri Blogger Urusan Perbabuan sing judule, Rie Blora. Wong adoh kan Banyumas be esih gelem ngelingna nek jaman biyen nyong duwe kebiasaan nulis nganggo basa ngapak minimal sewulan pisan.



Sing marekna gumun, nyong leren nulis ngapak malah bar nganakna Lomba Nulis Ngapak. Padahal Lik Ahmad Tohari Lurah Dukuh Paruk sing tek jaluki tanda tangane nang novel Jeginger hadiah lomba sempat ngomong. "Titip basane panginyongan diuri-uri aja nganti ilang.."

Pancen ora mung nyong tok. Juragan Pacul sing biyen paling fanatik nang bloge uga melu pensiun. Apa maning bareng embret meng Kroya. Kayane cocot ngapake langsung ilang ndina-ndina diweruih pupu karo susune Kim Tae-yeon

Maskur ya pada baen. Malah judul bloge deganti dadi Learning To Live. Sing esih rajin kayane mung Lik Rohibun juragan tepes sekang Dulsiyun. Ora ketang olih nulis 3 wulan pisan.

Njaluk pendongane bae kan kabehan
Mulai dina kiye, ritual nulis ngapak sewulan pisan arep tek mulai maning. Sukur-sukur bisa seminggu pisan apa sedina ping telu gole ngepos.

Moga-moga sing gede pangapurane nek peresmian niat kiye ora nganggo slametan nyembeleh sapi. Maune sih pengin ana acara pengguntingan pita mbarang. Tapi Mamake Tepleng malah aweh pita Jepang. Padahal nyong pengine Pita Purnamasari...

Matur suwun sedulur
Ayuh pada nguri-uri basane dewek...


---- Cathethan
Wong anu edisi peresmian, khusus jurnal kiye tek wei terjemahan

Catatan ----
Karena edisi peresmian, khusus jurnal ini aku kasih terjemahan

#Roaming

Suer...
Aslinya aku malu sampai dikomplen Mentri Blogger Urusan Wanita yang judulnya Rie Blora. Orang yang jauh dari Banyumas saja masih mau mengingatkan kalo jaman dulu aku punya kebiasaan nulis menggunakan bahasa Banyumas minimal sebulan sekali.

Yang bikin heran, aku berhenti nulis ngapak justru sesudah mengadakan Lomba Nulis Ngapak. Padahal Ahmad Tohari Dukuh Paruk yang aku mintai tanda tangannya di novel Bekisar Merah versi Banyumasan yang jadi hadiah lomba sempat berpesan. "Titip bahasa panginyongan dilestarikan jangan sampai hilang..."

Ternyata bukan aku saja. Juragan Pacul yang dulu paling fanatik di blognya juga ikutan pensiun. Apalagi setelah kerja di Korea. Kayaknya mulut ngapaknya langsung punah setiap hari dikasih penampakan Kim Tae-yeon.

Maskur ya sama saja. Malah judul blognya diganti jadi Learning To Live. Yang masih rajin sepertinya hanya Rohibun juragan sabut kelapa dari dulsiyun. Walaupun apdetnya 3 bulan sekali.

Mohon doa saja dari semuanya
Mulai hari ini, ritual nulis ngapak sebulan sekali akan aku mulai lagi. Syukur-syukur bisa seminggu sekali atau tiga kali sekali ngepostnya.

Mohon maaf sebesar-besarnya bila peresmian niat ini tidak pake selametan motong sapi. Maunya sih ada acara pengguntingan pita segala. Tapi ibue ngasihnya pita Jepang. Padahal aku penginnya Pita Purnamasari...

Terima kasih saudara
Mari kita lestarikan bahasa daerah...

42 comments:

  1. nyong dadi kelingan tau nang Kebumen rong wulan. ya krungu basa ngapak-ngapak kaya kuwe ... ngobrol karo bapake lan biyunge sapa kae ya, nyong wis lali kabeh ... *wah, susah juga bicara ngapak ;p

    BalasHapus
    Balasan
    1. hihihi itu deneng maen basane...
      pokoke sekali-kali arep gawe jurnal nganggo basa daerah maning, lik...

      Hapus
    2. ora ngapak y ora penak kang

      Hapus
  2. wah mas Rawins teko neng banyumas toh .. ?
    asalku ning Solo .. :D


    kalau nulis pakai bahasa Banyumas, nantu pembaca blogger pada gak ngerti ..
    hehehehe :D

    BalasHapus
    Balasan
    1. perjalanan nasib telah membawaku kemana-mana, om
      kayaknya niat nulis pake bahasa daerah ini bakalan bikin mumet banyak orang
      mungkin senen jadwalnya basa banyumas
      selasa basa jogja
      rabu basa sunda
      kamis basa dayak
      jumat bahasa indonesia
      sabtu basa tubuh
      minggu libur deh...

      Hapus
    2. haha,,,nyong jaluk kamuse tek blajar basa tubuh lik

      Hapus
    3. sekalian bahasa binatang..?

      Hapus
  3. Alhamdulillah ada terjemahan......

    BalasHapus
    Balasan
    1. hihihi sesuk gak pake lho, om...

      Hapus
    2. Ntar aku pake google transalate :D

      Hapus
  4. terus angger nulis ngapak nyong perlu komen ora, Kang?

    BalasHapus
  5. wah sapean ternyata orang banyumas toh gan, sama. ibuku juga purwokerto, aku juga ngerti ngapak. Tpi klau suruh make bahasa itu, wah ud kaku. ud jarang di pake.. hehehe

    BalasHapus
    Balasan
    1. sama, om...
      makanya sekali kali nulis pake basa daerah untuk ngelancarin lagi
      sayang kalo basa daerah sampe ilang karena kita gengsi menggunakannya

      Hapus
  6. kenapa namanya nulis ngapak mas ?

    BalasHapus
    Balasan
    1. maap salah ya..?
      harusnya nulis jurnal pake bahasa ngapak

      Hapus
  7. Yo wis mas tak inyong dongakena,endah mas rawin semangat maning nulise,bahasa ngapak aja sampe ilang mas..

    BalasHapus
    Balasan
    1. podo-podo om
      yo gawe gerakan sekali-kali nulis nganggo boso daerah
      sekali kali tapi rutin...

      Hapus
  8. lanjutkan Mas. yang penting ada terjemahannya.. hehehe

    BalasHapus
  9. Alhamdulillah, masih aya jalmi anu ngamumule kana basa daerahna, sakapeung pribados oge sok ngaraos isin margi pribados tos langki nganggo basa daerah simkuring nyalira dina sadidintenna. Haaah meni ara reug-reug kana hate tiasa nyarios sapertos kieu deui. Mugia niat urang sadaya dina ngamumule bahasa Ibu urang teu saukur panghibur hungkul, tapi janten pangemut sareng tradisi anu ku urang dilestarikeun. Upami sanes ku urang, nya ku saha deui?, sanes kitu Gan?

    #Maaf Roaming

    BalasHapus
    Balasan
    1. sunmuhun, mang...
      matak saya di bumi ngusahakeun nganggo basa jawa sareng murangkalih. basa nu sanesna mah gampil ke ku lingkungan oge tiasa
      lebar, mang pami bahasa ibu dugi ka punah
      sanes kitu..?

      #nya heueuh...

      Hapus
  10. oalahh, dadi gemiyen wis tau nduwe ritual posting bahasane dhewek ya Kang. mblaketaket bange kuwe. enyong menyambut gembira lahh, soale Sampeyan luwih mateng kiye bahase, ngemutena maring pak peang penjol koh.

    BalasHapus
    Balasan
    1. jaman ora enak lik...
      tiliki bae nang label ngapak

      Hapus
  11. postingan ngapak, yang komen bahasa Karo boleh gak? :D

    BalasHapus
  12. Boso ngapak pancen oye ! Ayuuh mulai maning Kang.. :)

    BalasHapus
  13. genah akeh sing pada roming nek dewek ngomong ngapak priwen maning sih lah

    BalasHapus
  14. ane gk bs ngapak, bisanya nyasak (bhs sasak dr lombok) :)

    BalasHapus
    Balasan
    1. tar aku jawab pake bahasa dayak maanyan deh... :D

      Hapus
  15. afuuuuuuuuu........
    yuh lah dimolaih maning

    BalasHapus
  16. Nice posting... * oles obat lagi hahahaha....
    Aseli aku moco komen sampeyan ngukak sak pole... garo-goro ndadak nggo "Su" barang... Ngamuk tho???
    dadi Kelingan jurnal jualan obat kuat

    BalasHapus
  17. Balasan
    1. penasaran berapa meter Mba Pitanya kok nunggu purnama yang pake sari..

      Hapus
  18. preeeeeeeeeeetttttttttttttttt.....

    isin tapi panggah ra posting kok...

    BalasHapus

Sebelum membaca jurnal ini mohon untuk membaca Disclaimer dari Blog Rawins. Memberikan komentar dianggap telah menyetujui Disclaimer tersebut. Terima kasih

© 2011 Rawin, AllRightsReserved.

Designed by ScreenWritersArena